Вобраз юрыя горава у апавяданне паром на бурнай рацэ

Dating > Вобраз юрыя горава у апавяданне паром на бурнай рацэ

Download links: → Вобраз юрыя горава у апавяданне паром на бурнай рацэ → Вобраз юрыя горава у апавяданне паром на бурнай рацэ

У цемры двара, якую штохвілінна сляпілі бліскавіцы, з'явілася карэта. Здзіўлены Леановіч глядзеў на жанчыну вялізнымі вачыма. Шчыраму і бог дапамагае. Ніхто, нават вартавы ля пераправы цераз старык, не мог бы падумаць, што гэта не ўчарашнія прыяцелі, а ворагі.

Пора-Леановіч ветліва, але цвёрда патлумачыў жанчыне, што зможа пераправіць яе толькі раніцай - такі загад. Нічога не зробіш, любоў да брата... Дык што засталося на душы? Ён не дзеля грошай, не дзеля ўлады. Ён перадаў таксама, што генерал Фікельмонт выказвае Пора-Леановічу ўдзячнасць за дасканала выкананы загад.

Прамы невялічкі нос, мяккі авал трохі асіметрычнага аблічча, якому самая гэтая асіметрычнасць надавала дзіўны выраз мяккай жаночай пакорлівасці і адначасова ўладнасці, нават прывычкі ўладарыць... Човен, пэўна, моцна адносіла. Больш таго, Гораў быў упэўнены, што, аддаючы загад аб забароне пераправы, «наверсе» проста не маглi ўлiчыць такi выпадак.

Паром на бурнай рацэ - Гораў, спяшаючыся, павёў яе да берага, спачатку амаль на дыбачках, потым бягом...

Каб болыы глыбока раскрыць характары, пісьменнікічаста ідуць па шляху супастаўлення герояў. Такі прыём выкарыстаны ЯнкамКупалам у паэме «Курган» пры абмалёўцы вобразаў гусляра і князя. Упараўнальным плане пададзены вобразы Сцёпкі і Аленкі ў аповесці «Напрасторах жыцця» Якуба Коласа. Гэтым прыёмам карыстаўся і У. Караткевічпры стварэнні вобразаў Пора-Леановіча і Горава ў апавяданні «Паром набурнай рацэ». Абодвагероі — выпрабаваныя ў баяхваенныя ў чыне каззітанаў, якія накіраваны з ротай салдат ахоўвацьадзіны паром, каб не аддаць яго ў рукі паўстанцам. У пачатку твора аўтарзазначае, што аднаму з іх, Пора-Леановічу, «не вельмі верылі якнашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілёва», таму «ў дапамогуяму» паставілі Юрыя Горава, карэннага русака са старой маскоўскайфаміліі, які быў паранены ў сутычцы з атрадам паўстанцаў пад Ракавам іадасланы «ў тыл» на лячэнне. Сімпатыі чытача, здаецца, павінны быць набаку Пора-Леановіча: чалавека, якому не давярае сам генерал урадавыхвойск. Бо ці можна прыхільна ставіццаі да чалавека, роля якога —шпіёніць? Але гэта толькі першае ўражанне. Караткевіч не навязвае намсваіх думак, а дае магчымасць разабрацца, хто ёсць хто? Восьмы бачым Горава, які ў думках апынуўся ў Маскве, успамінае сваюстарэнькую маці, каханую дзяўчыну Надзейку, марыць аб мірным жыцці. Гэта страляў-забаўляўся з дуэльных пісталетаўПора-Леановіч. Горава ўразіў каторы ўжо раз! І яшчэ рэзкі шрам паўз брыво і левуюскронь — адмеціна двубою. Многае можа сказаць пра героя яго партрэт. Пора-Леановіча выдавалі вочы Аўтар далей скажа: «Яго нахабныя і страшныявочы гарэлі вясёлым шаленствам». І тут жа Гораў Дасць дакладнуюхарактарыстыку Пора-Леановічу: «Чалавек, які сядзіць насупроць яго, —страшны, вельмі небяспечны чалавек, драпежнік, у якога, пэўна, зусімняма ў душы месца для так званых пакут сумлення». І вельмі хутка мыўпэўнімся ў гэтым. Дождж паліў так, што, здавалася, паветра было менш, чымвады. Вада прыбывала вельмі хутка, рака пайшла старыком. На перасцярогубывалага салдата Івана, які прапанаваў паставіць каравул на рацэ, каб нездарылася бяды з прахожымі, Пора-Леановіч рэагуе іранічна: «Табе што датаго? Няхай не суюцца ў ваду... » І калі Гораў хоча неяк абразуміцьПора-Леановіча, гаворачы, што да свайго народа трэба адносіцца зпавагай, што людзі не вінаватыя, калі дрэнна робяць улады, той адказвае,што народ — гэта быдла, якое па галаве трэба біць. І ваша, і наша, іпольскае, і ўсякае. Іншага яны не варты. Ідзі па трупах, і добра табе будзе. І мыпачынаем разумець, які жудасны чалавек гэты Пора-Леановіч. Для ягогалоўнае — стаць на той бок, які выйграе. А прысяга, закон гонару — гэтане для яго. Яшчэ болып поўна раскрываюцца героі апавядання пры сустрэчыз жанчынай, жонкай Грынкевіча, кіраўніка паўстанцаў, якая везлапамілаванне свайму мужу. Адзін Пора-Леановіч ведаў, што пакараннеГрынкевіча будзе выканана гэтай ноччу, і наўмысна затрымліваў жанчыну. Мы ўбачылі, што адзін з іх люта ненавідзеўлюдзей, а другі ганарыўся сваім народам. Такія людзі, як капітан Пора-Леановіч, не павінны жыць на зямлі, — падкрэслівае аўтар, — і адмоўны герой гіне на дуэлі.